Węgiel organiczny i nieorganiczny są parametrami, których zawartość jest kontrolowana m.in. w wodzie. Jest to konieczne z uwagi na dostosowanie wody do potrzeb spożywczych i przemysłowych. Zbyt wysoki poziom węgla może być skutkiem występowania w niej zanieczyszczeń o charakterze organicznym. Jak je oznaczyć?
Oznaczenie TC i TOC
TC oznacza sumę węgla zawartego w związkach organicznych oraz nieorganicznych, wraz z węglem pierwiastkowym. Z kolei TOC oznacza ogólną zawartość węgla organicznego. Jest ona ustalana za pomocą metody spektrometrii, zgodnie z normą PN EN 1484:1997. Sposób ten wykorzystuje promieniowanie podczerwone. Dzięki analizatorowi stosowanemu w pomiarach można wykorzystać utlenianie w wyższych temperaturach, uzyskiwanych na katalizatorze platynowym. Urządzenie to precyzyjnie określa zawartość badanych związków w cieczach.
Analiza TOC jest wykonywana w wielu różnych branżach. Pozwala ona na uniknięcie awarii i nieprawidłowości np. w sektorze spożywczym, farmaceutycznym, chemicznym. Jest niezbędna w przypadku wody pitnej, produkcji leków, układów scalonych oraz mikroprocesorów.
Analiza IC
Wiele sektorów korzysta również z badań IC, a więc węgla nieorganicznego. Wysoka zawartość tego typu substancji świadczy zwykle o nietypowych zanieczyszczeniach. Kontrolowanie IC jest niezbędne w wielu sektorach, np. w produkcji układów grzewczych i chłodniczych, gdyż węgiel może wpływać na korozyjność wody.
Węgiel nieorganiczny nie jest niebezpieczny, jednak może powodować wysoką twardość wody i wzrost jej przewodności. Jego usunięcie jest np. konieczne do uzyskania wody demineralizowanej. W takim przypadku trzeba zwrócić uwagę przede wszystkim na obecność dwutlenku węgla w cieczy.
